Amsterdam, 5 januari 2025
Landgenoten, vastberaden treden wij het jaar 2025 binnen. Het is een jubileum, een jubileumjaar, omdat 25 april 1950 in Ambon de Republiek der Zuid-Molukken werd geproclameerd. Ondanks decennia van tegenspoed en aanvallen op het bestaan en voor het bestaan van de RMS, staat de RMS nog altijd recht overeind en is een levend bewijs van de onbreekbare geest van ons volk en ook de kracht van de RMS.
75 jaar geleden ontvlamde in Ambon de vlam, het vuur van onze vrijheid. Een vlam die nooit gedoofd is en ook nooit zal doven. En vertrouw erop, uiteindelijk zullen wij op enig moment ons doel gaan bereiken. Ook de houdbaarheid van de Republiek Indonesië zal niet eeuwig zijn. Het komende jaar willen wij met name aandacht besteden aan de volgende zaken.
Allereerst moet het een jaar worden waarin de RMS meer zichtbaar en hoorbaar gaat worden, zowel op nationaal als op internationaal niveau. Hiervoor is eigenlijk niet alleen de RMS-regering verantwoordelijk, de staf, het demoteam, het socialteam, maar wij allen. Neem daarom zelf ook initiatieven, laat uw stem horen en toon de wereld dat de RMS springlevend is. Wij verwachten ook van de lokale gemeenschap in den lande, dat zij initiatieven gaan ontplooien. En in het bijzonder doe ik een oproep aan de derde en vierde generatie. Laat meer van jullie horen en zien. Doe mee waar het kan. Laat zien dat jullie inderdaad betrokken zijn, maar ook dat jullie het verschil kunnen gaan maken.
Wij roepen u ook allen op om de projectgroepen die we hebben ingesteld te ondersteunen. Het gaat hier om verschillende projectgroepen. De ene projectgroep gaat zich bezighouden met het invullen van de culturele waarde van ons volk op 25 april en op andere momenten. Maar ook het werven van financiële middelen om de strijd te kunnen ondersteunen en de viering mogelijk te maken is noodzakelijk. Geef gehoor aan de verzoeken van de projectgroepen voor ondersteuning.
Ik wijs u op een andere belangrijke ontwikkeling. De RMS regering laat zich thans adviseren door internationale experts op het terrein van het volkenrecht over de kwestie of de onrechtmatige annexatie en bezetting van het grondgebied van de RMS nog in rechte aanvechtbaar is na 75 jaar. Dit is sinds 1950 om verschillende redenen niet eerder gebeurd. Dat is ook niet makkelijk en zelfs is het de vraag of het haalbaar is. Maar laten wij in ieder geval alle mogelijkheden die er zijn onderzoeken om de kwestie van de RMS, de annexatie en de voortdurende bezetting door Indonesië van ons grondgebied, voor te leggen aan nationale en of internationale rechterlijke instanties.
In ieder geval zijn er drie partijen bekend die aansprakelijk zijn. Dat is natuurlijk de bezettende macht Indonesië, de vroegere kolonisator Nederland en de Verenigde Naties, omdat zij niet heeft verhinderd dat het recht op zelfbeschikking van het Molukse volk zou worden ontstolen. Het gaat hier om een kostbare zaak, maar dat is het waard. Wij gaan daar in ieder geval als RMS-regering volop inzetten. Wellicht ontstaat er langs deze weg alsnog op enig moment een kans op een doorbraak die de geschiedenis van de RMS zal veranderen. De toekomst zal het uitwijzen.
De voorgaande stap klemt des te meer, omdat we volgend jaar gaan herdenken dat de Molukse gemeenschap 75 jaar geleden in Nederland is gearriveerd. De KNIL militairen en hun gezinsleden zijn tegen hun wil en respectloos naar Nederland vervoerd, hier ontvangen en slecht behandeld door de Nederlandse staat. We hebben al eerder naar voren gebracht dat onderzoek naar alle facetten van hun komst en het verblijf alhier dient te worden onderzocht.
Evenals excuses en herstel van het onrecht dat heeft plaatsgevonden op vele terreinen. En dit geldt ook voor de politieke kant van de zaak. De staat der Nederlanden heeft het recht op zelfbeschikking van het Molukse volk verkwanseld. Dat staat vast. En de RMS-regering zal zich dan ook met dit traject actief gaan bezighouden. We verkennen op dit moment tevens de mogelijkheden nieuwe diplomatieke routes te bewandelen om de kwestie van de RMS en in het bijzonder het recht op zelfbeschikking van het Molukse volk, op de internationale agenda geplaatst te krijgen.
Ook dat zal niet eenvoudig zijn. Het gaat er ook niet om te lobbyen, wegens het lobbyen, om overal bij te moeten zijn. Maar het is wel van belang te onderzoeken waar er echte kansen zijn om diplomatiek succes te kunnen boeken. Eén ding zat vast en dat heb ik meerdere keren betoogd en ik doe het nu weer. De betrokkenheid van het Molukse volk in Maluku zelf is hierbij cruciaal. De stem van het volk in Maluku moet luid en duidelijk doorklinken in de internationale politieke arena. Ook hier ligt voor ons allen een hele grote uitdaging.
Landgenoten op de Molukken, u bent de olie die de motor van de strijd nodig heeft. Te lang is u het zwijgen opgelegd. Te lang heeft u geluisterd naar de onderdrukker die al jarenlang, decennialang probeert uw geest te breken. Maar ik zeg u, vrees niet langer! Het tonen van onze vier kleuren, rood, groen, wit en blauw, is geen misdaad. Maar vormen het symbool van het recht vrij te zijn op onze eigen gronden. De tijd van zwijgen moet voorbij zijn. Laat u niet langer intimideren door de machthebbers in Jakarta. Hun beschuldigingen van Makar is enkel een wapen om ons allen geestelijk te onderwerpen, geestelijk te onderdrukken, om het volk monddood te maken. Het is simpel gezegd staatsterreur bedoeld om de RMS-strijd te vernietigen. Dat is 75 jaar niet gelukt en dat gaat ook niet lukken!
Ik wil hierbij een oproep doen aan de politieke elite in de Molukken. In het bijzonder aan de nieuwe gouverneur, Bapak Hendrik Lewerissa, de Bupati’s, de Raja’s, de geestelijke leiders en de studenten. Realiseer u goed dat uw aandeel u medeschuldig maakt aan het in stand houden van onderdrukking en armoede. U komt allemaal voort uit het volk. U bent gekozen door het volk om het volk te dienen. Doe dat dan ook. Laat ook het nieuwe jaar een begin zijn van een nieuwe weg. Ik roep u op, verenig u met ons in de strijd voor een beter Maluku. Uiteindelijk hebben we samen een doel en dat is een welvarend Maluku waar je volk in vrede maar ook in volledige vrijheid kan leven op de gronden van onze voorouders. U wil dit, wij ook. Laten wij dan ook samen gaan strijden. Het Molukse volk buiten Maluku en wel in bijzonder in Nederland beschikt over een hele grote potentie op vele terreinen. De verbondenheid van het Molukse volk in Nederland met Maluku is ook bij de jonge generatie erg sterk te noemen. Laten wij hier samen gebruik van maken en Maluku een mooie toekomst gaan geven.
Binnenkort voegen wij de preambule toe aan onze voorlopige grondwet. De preambule is een aanvulling op de voorlopige grondwet. En moet worden gezien als een moreel kompas en de basis van onze strijd. Wie zijn wij? Waar komen we vandaan? Waardoor zijn wij ondanks onze verschillen toch één Moluks volk. Niet een geforceerd één volk. Op grond van onze oorsprong, culturele verbondenheid en adatrechtelijk gezien horen wij bij elkaar en dat is het verschil met een gedwongen tot stand gekomen Indonesische eenheidsstaat. Lees straks de preambule en u zult zich allemaal daarin herkennen. Ik wil u een belangrijke kernoverweging in de preambule vandaag voorhouden en deze overweging luidt als volgt: Wij het Molukse volk stellen vast dat enkel en alleen het Molukse volk, de rechtmatige eigenaar is van de gronden, water en de natuurlijke rijkdommen van de Molukken. Waarvan de opbrengsten onverkort ten goede moeten komen aan de welvaart en het welzijn van het Molukse volk. Dit is de kern van onze boodschap. Dit is uiteindelijk ook het ultieme doel van de RMS-strijd. En ik vraag u, wie kan hier tegen zijn?
Ten slotte, ik roep u allen hierbij ook op, niet alleen op 25 april, maar ook op 12 april, de nationale herdenking aanwezig te zijn. Het is deze dag dat wij alle, en dus ook echt alle, gevangenen van de strijd herdenken. Van mr. dr. Soumokil, tot aan de onbekende soldaat en de sukarela’s. En dit geldt ook voor 11 juni, de herdenking van alle gevangenen bij de Punt. Maar ook alle anderen die hier in Nederland offers hebben gebracht voor de strijd vanaf de komst in 1951.
Laten wij waardig stilstaan bij hen die zijn gevallen in onze strijd. Hun offers houden de RMS tot op de dag van vandaag levend. De werkgroep Hari Pahlawan en het Comité 11 juni zijn intussen doende met de voorbereiding van beide dagen. Landgenoten, indien wij niet herdenken, dan valt er ook niets te vieren.
Voor de viering van de vijfenzeventigste verjaardag van de RMS hebben we gekozen voor een krachtig thema. Dat aansluit op hetgeen ik u vandaag heb verteld. En dit thema luidt. Ale dan beta. Ale dan beta. Jang menantukan masa depan Maluku. Jij en ik bepalen de toekomst van Maluku. En niemand anders.
Dit is het thema van het vijfenzeventigste herdenkingsjaar van de Proclamatie van de Republik Maluku Selatan. Samen bouwen we aan een nieuw Maluku. Een Maluku met een betere toekomst voor iedereen. Een Maluku dat vrij is van iedere onderdrukking. Dat het volk nu zelf, na eeuwenlange koloniale onderdrukking, na 75 jaar Indonesische bezetting, kan gaan profiteren van de rijkdommen van het land en de zeeën. Dit zijn de kerndoelen van de RMS. En samen zullen wij deze doelen ook gaan verwezenlijken. Als wij het zelf niet doen wie dan wel?
Samen bouwen aan een vrij en welvarend Maluku. Een Maluku zonder onderdrukking en uitbuiting. een toekomst zonder armoede en gebrek zoals nu onder het juk van Indonesië het geval is.
Landgenoten, onze strijd gaat onverminderd voort. Met vastberadenheid zullen we uiteindelijk gaan zegenvieren.
Moge de almachtige Schepper ons allen zegenen, waar we ons ook bevinden!
Mena!